Beleggingsproducten die vroeger uitsluitend waren voorbehouden aan institutionele beleggers, worden vandaag ook toegankelijk voor particuliere investeerders. CACEIS, een toonaangevende speler gespecialiseerd in financiële dienstverlening, belicht deze evolutie.
Eerst enkele woorden ter inleiding. Wat is de sleutelrol van CACEIS?
Olivier Storme, Country Managing Director van CACEIS Bank, Belgium Branch: “CACEIS werd in 2005 in Frankrijk opgericht door Crédit Agricole en de Caisses d’Épargne. Vandaag is het helemaal in handen van Crédit Agricole en vormt het een internationale bankgroep die zich volledig toelegt op asset servicing. Het bedrijf biedt financiële diensten met toegevoegde waarde over de hele waardeketen en voor alle activaklassen. De klantenkring bestaat uit institutionele beleggers, vermogensbeheerders, pensioenfondsen, private-equityfondsen, banken, makelaars en bedrijven.
België biedt minder flexibiliteit op het vlak van private equity dan Luxemburg. De Luxemburgse regelgeving voorziet in een kader dat beter is afgestemd op de verschillende soorten activa en beleggers.
CACEIS is Europees marktleider met € 5300 miljard aan activa onder bewaring, waarvan € 500 miljard betrekking heeft op private activa. De CACEIS-groep is aanwezig in 17 landen en stelt wereldwijd 7000 mensen tewerk, waarvan 80 in België. België speelde al bij de oprichting van CACEIS een strategisch belangrijke rol, en die positie is vandaag binnen de Crédit Agricole-groep nog versterkt na de overname van meer dan 76% van Bank Degroof Petercam door Indosuez Wealth Management en de verwerving van een minderheidsbelang in Crelan door Crédit Agricole.”
De openstelling van private equity voor particuliere beleggers wint aan kracht. Wat zijn de drijvende krachten achter deze evolutie?
Emmanuel Rousseau, Managing Director van CACEIS Bank, Belgium Branch: “Het is aangetoond dat beleggingen in private equity een aantrekkelijk rendement kunnen opleveren. Op regelgevend vlak werd binnen de Europese Unie het ELTIF-kader (European Long-Term Investment Fund) ingevoerd om een bijkomende beleggingsmogelijkheid te creëren. Via deze beleggingsvehikels wil men kapitaal aantrekken om de ontwikkeling van infrastructuren te ondersteunen, waar Europa grote nood aan heeft. Met de invoering van versie 2.0 werd het bestaande kader gemoderniseerd. Die nieuwe versie zou kunnen leiden tot de oprichting van ELTIF’s naar Belgisch recht die beter aansluiten bij de noden die reeds bij de totstandkoming van de oorspronkelijke verordening aan het licht kwamen. Deze ELTIF’s bieden particuliere beleggers, net als private-equityvehikels, de kans om hun risico’s te spreiden en nieuwe investeringskansen te benutten.
Toch blijft dit een individuele beslissing: wie in dergelijke producten belegt, moet zijn risicobeheer nauwlettend blijven opvolgen en beseffen dat het geïnvesteerde kapitaal vaak voor meerdere jaren vastligt. We zien echter een groeiende interesse van potentiële beleggers. Dat benadrukt de nood aan een sterker regelgevend kader. In dat verband kan worden verwacht dat België zijn structuren verder zal uitbouwen, zodat een bredere acceptatie van dit type product mogelijk wordt, met tegelijk een adequate bescherming van particuliere beleggers.”
De wereld is volop in verandering, en de internationale trend om private activa open te stellen voor particuliere beleggers wint zo sterk aan kracht dat ze niet langer kan worden genegeerd.
Olivier Storme: “België biedt minder flexibiliteit op het vlak van private equity dan Luxemburg. De Luxemburgse regelgeving voorziet in een kader dat beter is afgestemd op de verschillende soorten activa en beleggers voor het opzetten van dergelijke producten, wat de beleggers meer zekerheid en gebruiksgemak biedt. Steeds meer Belgische private-equityfondsen trachten momenteel kapitaal aan te trekken, maar er blijven nog specifieke hindernissen bestaan op de Belgische markt, met name door de beperkte toegankelijkheid of de concentratie van transacties in bepaalde sectoren.”
Emmanuel Rousseau: “In België zien we vandaag weliswaar mooie initiatieven en verschillende kapitaalrondes, maar de participatie blijft voorlopig beperkt tot een relatief kleine groep investeerders.
De strategische vraag is dus: wie wil men precies aanspreken met dit type belegging? In andere landen worden bijzonder interessante initiatieven ontwikkeld om het beleggerspubliek te verruimen en een bredere participatie mogelijk te maken.”
Toch vinden sommige marktspelers dat er geen reden is om zich specifiek op België te focussen, aangezien private equity wereldwijd toegankelijk is. Is dat niet paradoxaal?
Emmanuel Rousseau: “Dat hangt af van het perspectief dat je inneemt. We hebben het hier over beleggingsvehikels naar Belgisch recht, die bedoeld zijn om kapitaal op te halen in België. Dat kapitaal resulteert in de oprichting van lokale structuren die vervolgens investeringen zullen doen. Die structuren kunnen beslissen of er voldoende lokale initiatieven zijn om in te investeren, of daarentegen oordelen dat buitenlandse investeringen aantrekkelijker zijn gezien de beschikbare opportuniteiten. Toch kan het voor de opkomst van toekomstige nationale vlaggenschepen gunstig zijn om het opgehaalde kapitaal in België te houden.
Als er onvoldoende lokale investeringsmogelijkheden worden geboden, dreigt men een belangrijke kans te laten liggen. Binnen een Belgisch kader kunnen de toezichthouders immers eigen regels vastleggen. Zo’n regelgevend kader biedt een hogere mate van zekerheid dan wat buiten België of buiten het Europese grondgebied wordt gegarandeerd. Het is dan ook essentieel dat het volledige wettelijke kader wordt uitgebouwd om een breder publiek toegang te geven tot diversificatie- en investeringsmogelijkheden, en om zo veel mogelijk kapitaal aan te trekken. Toch blijft België vandaag op bepaalde vlakken enigszins achter.”
Volgens ramingen van Cerulli Associates zal in de komende 10 jaar $100.000 miljard aan vermogen in andere handen overgaan, van de babyboomers naar de nieuwe generaties.
Olivier Storme: “Volgens ramingen van Cerulli Associates zal in de komende 10 jaar $100.000 miljard aan vermogen in andere handen overgaan, van de babyboomers naar de nieuwe generaties. Voor deze nieuwe beleggers zullen ETF’s, private activa en cryptoactiva belangrijke aandachtsgebieden worden, waardoor de markt zich zal moeten aanpassen aan een nieuwe realiteit. Deze jongere generatie voelt niet langer de noodzaak om een eigen woning of wagen te bezitten: deelnemen aan meer tastbare initiatieven is vandaag veel waardevoller dan vroeger. De toezichthouders doen er dus goed aan zich over deze thema’s te buigen, want dit is geen voorbijgaande trend. Het is daarom belangrijk om een beschermend kader te ontwikkelen dat particuliere beleggers aanmoedigt om zonder terughoudendheid te participeren. Europa is geen eenheidsmarkt: elk land beschikt over een eigen arsenaal en regelgeving om dergelijke activiteiten aan te trekken.”
Kan rapportering uitgroeien tot een strategisch instrument om deze activiteiten aan te sturen?
Emmanuel Rousseau: “Zeker, des te meer omdat er vandaag verschillende soorten beleggingsvehikels naast elkaar bestaan, die op uiteenlopende manieren kunnen worden gestructureerd. Dat leidt mogelijk tot verschillende boekhoudkundige waarderingsregels. Daarom wordt rapportering ten aanzien van beleggers een cruciaal instrument.
Intussen bestaan er standaarden die tot doel hebben de rapportering binnen private equity te harmoniseren en te waarborgen dat de informatie die aan beleggers wordt verstrekt, aan hun behoeften voldoet. Die standaarden zijn echter niet altijd wettelijk verplicht. Toch zorgt rapportering voor meer transparantie en, indien geharmoniseerd, voor een betere leesbaarheid, analyse en vergelijkbaarheid, ongeacht de juridische structuur van het beleggingsvehikel.”
Olivier Storme: “De standaardisering van de rapportering is ook belangrijk op het vlak van ESG-criteria. Beleggers willen meer impact genereren door de voorkeur te geven aan private-equityfondsen die deze componenten integreren in hun strategie.”
Emmanuel Rousseau: “De wereld is volop in verandering, en de internationale trend om private activa open te stellen voor particuliere beleggers wint zo sterk aan kracht dat ze niet langer kan worden genegeerd. Vroeg of laat zal ook België die evolutie volgen.”
