De maatschappij én de verwachtingen van jongeren zijn veranderd. HR-afdelingen moeten zichzelf dus steeds in vraag stellen om de huidige war for talent te winnen. Volgens Laurence Vanhée, chief happiness officer bij Happyformance, is de vrijheid die medewerkers krijgen de bron van hun geluk op het werk.
Voor welke belangrijke uitdagingen staat de HR-wereld op dit moment?
“De uitdagingen zijn amper veranderd de laatste tien jaar; het gaat er nog steeds om talenten aan te trekken en te behouden. De manier waarop is echter veranderd door bepaalde maatschappelijke evoluties.”
“Zo zijn er in België sinds 2015 meer mensen die de arbeidsmarkt verlaten dan nieuwe krachten die ze betreden. Tegen 2020 zullen er voor elke drie nieuwe mensen zelfs zeven arbeidskrachten stoppen met werken. Het is dus belangrijk om goede werknemers aan je te binden.”
“Een andere trend: bepaalde talenten – zeker jongeren – kiezen zelf hun werkgever in plaats van dat die hen kiest. Jonge werknemers zijn ook niet meer op zoek naar een contract van onbepaalde duur. In Frankrijk loopt een gemiddeld contract van onbepaalde duur op dit moment bijvoorbeeld amper drie jaar.”
“Bovendien willen jongeren verantwoordelijkheid krijgen en de volledige autonomie of vrijheid om hun loopbaan te beheren zoals zij dat willen.”
Dat zijn behoorlijk grote uitdagingen…
“Ja, en des te meer omdat de situatie steeds sneller evolueert en de HR-diensten fors moeten investeren in opleidingen om talenten aan te trekken en te behouden.”
Sinds 2015 zijn er meer mensen die de arbeidsmarkt verlaten dan nieuwe krachten die ze betreden. Tegen 2020 zullen er voor elke 3 nieuwe mensen zelfs 7 arbeidskrachten stoppen met werken.
“Bovendien werven bedrijven werknemers eerder aan op basis van persoonlijkheid in plaats van diploma. Dat brengt natuurlijk langere integratie- en opleidingstrajecten met zich mee. Om ervoor te zorgen dat potentiële werknemers in hun bedrijf willen komen werken, moeten HR-diensten en het management zich aanpassen.”
Hoe dan bijvoorbeeld?
“Vroeger besteedde HR enorm veel tijd aan het opstellen van functiebeschrijvingen. Nu evolueren die zo snel dat ze bijna geen nut meer hebben. Wat van belang is, is dat de opdrachten die de medewerkers krijgen extreem duidelijk zijn op het moment dat eraan gewerkt moet worden.”
“Een andere interessante verandering: men betrekt veel vaker de medewerkers zelf bij de aanwerving, door hen bijvoorbeeld te vragen of ze iemand kennen die geschikt zou zijn voor een bepaalde vacature. Ook werken medewerkers veel meer samen als team en gaan ze de dialoog aan in plaats van elkaar als concurrenten te beschouwen.”
Bereidt de academische wereld jongeren voldoende voor op dit nieuwe paradigma?
“De opleiding van jongeren en de noden van organisaties zijn onvoldoende op elkaar afgestemd, zodat die laatste vaak blijven zoeken naar ‘schapen met vijf poten’. De secundaire scholen, hogescholen en universiteiten leveren enorme inspanningen, maar lopen nog steeds duidelijk achter op de markrealiteit.”
De secundaire scholen, hogescholen en universiteiten leveren enorme inspanningen, maar de opleiding van jongeren en de noden van organisaties zijn onvoldoende op elkaar afgestemd.
“Bedrijven zijn in toenemende mate op zoek naar mensen met vaardigheden op het gebied van intermenselijke relaties, teamwerk, flexibiliteit en kritisch denken die met hun knowhow kunnen bijdragen aan relatief korte projecten. Onderwijsinstellingen moeten minder de focus leggen op inhoud en jongeren die nieuwe werkwijzen aanleren.”
Jongeren willen zich natuurlijk ook ontplooien op het werk.
“Als we 45 jaar werken, brengen we ongeveer 71.000 uur door op het werk. Dan is het belangrijk dat je ervoor zorgt dat je je in de verschillende delen van je leven gelukkig voelt!”
“Het is natuurlijk een heel subjectief principe, maar de rol van de werkgever bestaat erin om de omstandigheden te creëren waarin elke medewerker die dat wil zich gelukkig kan voelen op het werk. En de eerste voorwaarde is dat iedereen de vrijheid en de mogelijkheid krijgt om een evenwicht te vinden tussen privé en werk.”
“Vrijheid betekent hier de vrijheid om te kiezen waar, wanneer en hoe je werkt, de vrijheid om een rol op te nemen (eerder uit eigen beweging, niet van bovenaf opgelegd) en de diensten die ter beschikking van de medewerkers worden gesteld, zoals een crèche of strijkdienst. In ruil voor die vrijheid vraagt het bedrijf dat de werknemers echt zin voor verantwoordelijkheid hebben, anders krijg je chaos!”
Betekent dat ook niet dat de HR-functie in vraag moet worden gesteld?
“Inderdaad! De rol van HR-medewerkers moet worden omgevormd tot een functie die instaat voor de optimalisatie van het geluk van klanten en medewerkers. Gelukkige medewerkers zorgen voor gelukkige klanten, die het bedrijf in hun omgeving zullen aanprijzen.” “Zo worden ook de aandeelhouders gelukkig en zullen ze herinvesteren, de teugels loslaten, vertrouwen hebben. En dat zorgt dan weer voor nog betere werkomstandigheden voor de medewerkers. Het is een opwaartse spiraal, in tegenstelling tot de huidige situatie.”
